กฎหมายการซื้อ-ขาย
การซื้อขาย
สภาพและหลักสำคัญของสัญญาซื้ อขาย
ส่วนที่๑
บทเบ็ดเสร็จทั่วไป
มาตรา ๔๕๓ อันว่าซื้อขายนั้น คือสัญญาซึ่งบุคคลฝ่ายหนึ่งเรี ยกว่าผู้ขาย โอนกรรมสิทธิ์แห่งทรัพย์สินให้ แก่บุคคลอีกฝ่ายหนึ่งเรียกว่าผู้ ซื้อ และผู้ซื้อตกลงว่าจะใช้ราคาทรั พย์สินนั้นให้แก่ผู้ขาย
มาตรา ๔๕๔ การที่คู่กรณีฝ่ายหนึ่งให้คำมั่ นไว้ก่อนว่าจะซื้อขายนั้น จะมีผลเป็นการซื้อขายต่อเมื่ออี กฝ่ายหนึ่งได้บอกกล่ าวความจำนงว่าจะทำการซื้อขายนั้ นให้สำเร็จตลอดไป และคำบอกกล่าวเช่นนั้นได้ไปถึ งบุคคลผู้ให้คำมั่นแล้ว
ถ้าในคำมั่นมิได้กำหนดเวลาไว้
มาตรา ๔๕๕ เมื่อกล่าวต่อไปเบื้องหน้าถึ งเวลาซื้อขาย ท่านหมายความว่าเวลาซึ่งกระทำสั ญญาซื้อขายสำเร็จบริบรูณ์
มาตรา ๔๕๖ การซื้อขายอสังหาริมทรัพย์ ถ้ามิได้ทำเป็นหนังสื อและจดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้ าที่ไซร้ ท่านว่าเป็นโมฆะวิธีนี้ให้ใช้ถึ งซื้อขายเรือกำปั่นหรือเรือมี ระวางตั้งแต่ห้าตันขึ้นไป ทั้งซื้อขายแพและสัตว์พาหนะด้วย
อนึ่ง สัญญาจะขายหรือสัญญาจะซื้อทรั
บทบัญญัติที่กล่าวมาในวรรคก่